Wijn, tarantula’s en schroeiende hitte

Terug in Santiago wandelen we op een zondagmiddag wat door de stad. Ineens zien we een waterkanon door een van de grote doorgaande wegen van de stad rijden en heel veel mensen op straat….en dat in Chili?! Wat is hier aan de hand? Voor de inauguratie van de nieuwe president is het nog te vroeg.
Het waterkanon wordt ingezet tot vermaak van de duizenden mensen op straat. Het is namelijk hartstikke warm. Bij navraag blijkt dat de laatste reis van ‘los gigantes’ gaat plaatsvinden in Santiago. Ook wij hebben ons bij de wachtende mensen gevoegd……een paar uur later ging het dan gebeuren. 20m grote poppen die door de straten van Santiago ‘lopen’. Bijzonder.
Wij zijn vanuit Santiago nog op bezoek gegaan bij een chileense wijngaard waar AH onze favoriete wijn vandaan haalt: Undurraga. Blijkt dat de Aliwen-wijn die we vaak drinken een Mapuche-naam is voor een speciale heilige boom. En de wijnmakers hebben dan ook de policy om een deel van de opbrengst van deze wijnen in te zetten om het voor de mapuche-kinderen mogelijk te maken om hun opleiding af te maken. Kunnen we in het vervolg niet alleen (de) wijn drinken omdat het lekker is, maar ook om daarmee een goed doel te steunen :-D .
Aangezien we allebei geen zin hadden om weer een pas van meer dan 3500m te gaan doen zijn we met de bus naar Mendoza gegaan om vandaar op de fiets richting Cordoba te gaan. Via de 4-baans weg Mendoza uit om vervolgens via de provinciale ruta 50 naar het oosten te fietsen. Langs de wijngaarden van Argentinie en met de schaduw van veel sauna-bomen. Aangenaam fietsen dus en een overnachting in een heuse cabaña in las Catitas, terwijl we hadden verwacht dat het wild kamperen zou gaan worden. Ruta 50 gaat op in de snelweg ruta 9. Jammer. Een erg drukke weg met heel veel vrachtverkeer. Het is tenslotte door doorgaande route van Santiago naar Buenos Aires.
Om het wat veilig te houden werd het fietsen over de vluchtstrook, en later, over de nieuwe weg die ernaast wordt aangelegd en die in verschillende stadia van ontstaan verkeert. En (bijna) geen schaduw meer te vinden. De enkele schaduwplekjes die er zijn, zijn onder boompjes/struiken met heel veel stekels. Dat heeft ons een 4-tal lekke banden opgeleverd. Zo wanhopig waren we om toch in de schaduw te kunnen zijn…Plakken van de band dus ook in de schaduw, 1 keer op een plek waar de wegwerkers hun lunchpauze aan het houden waren. K plakt de band terwijl ik (S) de wegwerkers vermaak in mijn belabberde spaans. Maar, best gezellig.
Tot 2 keer toe kruiste ons (fiets)pad die van een tarantula. Brrrr, wat zijn die groot en harig.
In Desaguadero mochten we achter de tourist-information kamperen, ze hadden zelfs douches en toiletten. Best luxe dus.
De zon is hier op de vlaktes van noordelijk argentinie in de zomer moordend. We schroeien bijna van de weg af. We zijn nog doorgefietst naar San Luis om vanaf daar de bus te pakken naar Cordoba. Toch nog een uurtje of 8 bussen. De afstanden zijn hier enorm. Nu kunnen we lekker luieren voor we de bus naar Bariloche nemen,nog eens 22 uren in de bus.