meren en veel wijn

We hadden genoeg niks gezien, dus een dag door een groen dal, met de wind mee, landinwaarts gefietst naar Vallenar. Eindelijk een dag met de wind in de rug. Onderweg ijsjes gekocht en opgegeten in de schaduw van een boom. Ook dat was lang geleden. (Schaduw van een boom, bedoel ik dus) Om 800km (half)woestijn over te slaan zijn we met de bus naar de hoofdstad Santiago gegaan. We kwamen daar pas ‘s avonds laat aan. Altijd spannend om in het donker door een onbekende drukke stad te fietsen op zoek naar het uitgekozen hotel. Om half twaalf kwamen we daar aan. Bleek dat de internet reservering niet goed was gegaan.
(*&^% censuur) . Het hotel even verderop, had gelukkig nog een kamertje vrij. Met dank aan de enthousiaste receptionist, die het fantastisch vond dat wij op de fiets door zijn land trokken.
In Santiago hebben we voor twee week een auto gehuurd! Hiermee zijn we naar het zuiden gereden.
Onze eerste stop was bij Salto de Laja, een grote waterval Op de camping was het een levendige bedoening. We hadden direct veel contact met de buren. Heel gezellig. De volgende dag was het wat minder. Het bleek dat onze beide voorbanden leeg waren. We dachten dat het de opgeschoten dronken jeugd is geweest die dacht dat dit grappig is. Wij vonden het niet zo leuk. Met ons mobieltje blijk je geen chileens nummer te kunnen kiezen. Dus naar de pay phones even verderop. Alle drie werkten ze niet. Ook de mobiel van een restaurant eigenaresse en politieman konden het alarmnummer niet bellen. Uiteindelijk de alarm service bereikt via de vaste telefoon van de camping eigenaar. Achteraf blijkt dat Chili een vreselijk ingewikkeld nummer systeem heeft waardoor je afhankelijk van wat naar wat je belt een ander voorkeuze nummer moet gebruiken. ( vast <-> mobiel ) Toen bleek de auto niet aangemeld te zijn, waardoor we geen recht hadden op hulp. Zucht…….
Op de camping bleek er een garage-eigenaar te zijn die zijn compressor had meegenomen. Daarmee de band opgeblazen, maar die bleek lek gestoken te zijn. Omdat het zondag, en verkiezingsdag was, was de vulcanisator ( banden reparatieman ) niet thuis. Pas om drie uur waren de banden gerapareerd. Er was 5 x in de ene band gestoken en nog 3 x inde andere. Met hulp van de andere camping gasten is alles weer in orde gekomen. Wel een dag met veel interactie met de chilenen en het heeft ons onze fles whiskey gekost, maar dat hadden we er graag voor over.
De volgende dag verder naar het Lake district. Lago Villarica was de eerste stop. Leuk gekampeerd direct aan het meer. Vanaf daar een nationaal park bezocht en de rokende vulkaan bekeken. Ook het super toeristische Pucon bekeken.
Het landschap is in dit deel van Chili erg lieflijk. Het lijkt een beetje zwitsers of beiers. Veel houten huizen, groene dalen, zelfs de hoogste vulkaan hier is niet hoger dan 2500m.
De stadjes in dit deel hebben zo nu en dan enorme nieuwbouwwijken van duizenden dezelfde woningen. Voor de collega’s van Lefier toch een fotootje toegevoegd van zo’n wijk. En natuurlijk veel meren in dit lake-district. Dus nog een paar meren en watervallen bezocht, om vervolgens weer een stad te bezoeken. Het Groningen van Chili leek ons wel wat. Ook een studentenstad, maar dan aan zee. Aangezien het zomervakantie is, zijn de studenten weggetrokken uit de stad en is het wat doods. Wat erg leuk was, waren de zeeleeuwen die bij de vismarkt aan het water een beetje lui lagen te wachten tot er weer visafval naar hun toe werd geworpen.
Op naar de wijngebieden van Chili. Twee verschillende valleien bezocht waarin een hele hoop viña’s (wijngaarden) zijn gelegen. Een paar daarvan hebben we bezocht. Viña Balduzzi in San Javier…….mmmmm lekkere wijntjes daar en in Santa Cruz een rondleiding gehad bij viña Montes (inclusief proeven natuurlijk) En vlak bij ons hostal, bij de viña la Posada, ook heerlijke wijntjes gedronken en je kon er ook fantastisch eten.
Na al die wijn werd het tijd voor weer wat anders. We wilden nog graag de stad Valparaiso zien. Een stad op heuvels aan zee. Prachtige kleurrijke huizen, funiculars om snel in een hoger/lager gelegen deel van de stad te kunnen komen.
En nu zijn we weer in Santiago. Terug in het hotel waar we de fietsen hadden achtergelaten. Het is een beetje als thuiskomen.
We gaan nu in een paar dagen de stad bekijken om vervolgens naar Argentinie te gaan, waar we half februari Elizabeth en Tiny gaan ontmoeten in Bariloche.