Puno - lake titicaca

Op nu.nl zagen we vanochtend dat het verkeer in Ndl helemaal ontwricht is door de sneeuwval. Voor sneeuw hoef je hier niet te zijn, zelfs bergen van meer dan 6000m hebben al helemaal geen sneeuw meer op de top.
Vanaf Cusco zijn we in 3 dagen naar de pas Abra la Raya op 4338m gefietst, zo’n 1200m klimmen over ca 200km. Prachtig fietsen door het dal van de heilige inca-rivier vilcanota. Met overnachtingen in Urcos en Sicuani. Het weer is ons gunstig gezind, want ondanks de regentijd lukt het ons steeds om ofwel vóór de regen onderdak te zijn, ofwel een schuilplaats te vinden.
Zo was de dag naar de pas als een prachtige zonnige dag begonnen. Dus zwetend van de warmte en de inspanning klommen we langzaam maar gestaag naar de pas. Bij een peaje (tolpoort) werden we nog van harte aangemoedigd door de dienstdoende beambten die om een praatje verlegen zaten en zo thuis ook weer wat te vertellen hadden. Twee van die maffe gringo’s op de fiets……Elke kilometer even stoppend om weer bij te ademen, want veel zuurstof zit er niet in de lucht. We zagen de donkere wolken zich al samenpakken, hoorden het onweer tegen de bergwanden weerkaatsen en hadden al bedacht hoe te handelen als we echt in dat onweer terecht zouden komen.
Ineens waren we op de pas. Veel locals grijpen de kans om hun zelfgemaakte spullen daar te verkopen, zoals sjaals, mutsen, truien, sokken etc etc.
We hadden net een extra trui aangetrokken en alvast een regenjas tegen de kou op de afdaling of het begon enorm te regenen. Gelukkig mochten we schuilen bij één van de dames die spullen verkocht op de pas. Op een steen zittend,onder een plastic zeiltje, wachten tot de bui over is. Het werd een enorme hagelbui. Hadden wij even mazzel. De temperatuur zakt dan ook ineens van de 30 naar 5 graden. Ze zeggen wel dat je in de Andes binnen 1 uur alle jaargetijden kunt meemaken….het is waar.
Na de pas was het een stukje afdalen en vervolgens hoogvlakte. De altiplano van Peru op zo’n 3900m hoogte. Prachtig.
Met overnachtingen in Santa Rosa, Ayaviri, Pucara en Juliaca zijn we over de hoogvlakte gefietst naar Puno aan het Titicacameer.
Op de hoogvlakte zagen we prachtige meertjes met flamingo’s. Ook zijn we weer fietsers tegengekomen, engelsen ditmaal, die al twee jaar onderweg waren en nu nog (maar) een half jaar voor de boeg hadden. Het lijkt wel alsof alle fietsers die we hier ontmoeten over erg veel tijd beschikken. Het halve jaar van ons leek onszelf best lang…Toch is het steeds weer leuk om medefietsers te ontmoeten, je ziet ze nl niet erg veel.
Puno is weer een toeristenstad. Veel gringo’s dus, en dus veel hotelletjes en veel eettentjes. Best fijn voor de afwisseling.
Vanuit Puno een boottrip over (een heel klein stukje van) het Titicacameer gemaakt. Eerst langs de befaamde floating islands, eilanden gemaakt van totora-riet. Er zijn meer dan 50 van die eilanden en per eiland wonen zo’n 3 families. Als ze het niet meer met elkaar kunnen vinden kunnen ze gewoon het eiland doormidden hakken en de twee delen uit elkaar drijven. Toch gemakkelijk om zo je burenruzies op te kunnen lossen. Het is een beetje volendam overigens. We werden verwelkomd door een koortje…en konden nog een tochtje maken op de/een Kontiki. (thor heyerdahl). Toch leuk.
Vervolgens naar een echt eiland, Taquile, heerlijk zo’n dagje bootjevaren op het Titicacameer. Dat zijn zo van die dingen, die doe je maar 1 keer in je leven.
Vanuit Puno bleek het ook mogelijk om een toer naar de Colca-cañon te regelen. Ook zo’n once in a lifetime doel. We bleken de enige reizigers te zijn op de heenweg met de expressdienst naar Chivay. Dat had als voordeel dat we bij elke mirador konden stoppen om foto’s te maken of zelfs midden op een brug omdat er allemaal flamingo’s in het meer te zien waren. Ook een stop om een coca-theetje te drinken om de hoogte wat beter aan te kunnen was een optie. De bijrijder ontpopte zich als reisleider, helemaal leuk. Over prachtige hoogvlaktes gereden, de laatste was wel 4900m hoog. Op deze hoogvlakte ben je omringd door vulkanen. Je kon ze heel goed zien, want het was heel helder weer. Prachtig. En we hebben voor het eerst wilde vicuña’s gezien.
En dan de colca-cañon: ja we hebben wel een stuk of 10 condors zien opstijgen en vliegen. Wow.